حضرت امیر که میفرماید که من، قسم میخورد به این که اگر همه دنیا و چه را به من بدهند، من ظلم حتی به آن طور نمیکنم، این وادار شده است از طرف خدای تبارک و تعالی به اینکه این را بگوید تا مقام معلوم بشود، مردم تبعیت کنند، مثل همان طبیب میماند. نمیخواهد خودنمایی کند مثل امثال ماها که اگر- فرض کنید- یک شعری بلد هستیم میخواهیم خودنمایی کنیم که من آنم که شعر گفتم، اگر یک درسی خواندیم خودنمایی کنیم که من آنم که درس خواندم. او میخواهد هدایت کند مردم را به راهی که غیر از این نمیشود و لهذا، در عین حالی که برایش مشکل است، میگوید.