هر چه مقامات بیشتر است راجع به معصیت‌هایی که در عالم می‌شود، بیشتر اذیت می‌شود. اگر بشنود که در آن سر دنیا یک کسی یک کسی را اذیت کرده این ناراحت بشود، نه از باب این که شهر خودم است، نه از باب این که مملکت خودم است، اقربای خودم است، از باب این که یک مظلوم در دنیا واقع شده. و لهذا می‌بینید که حضرت امیر آن طور می‌فرماید که وقتی که آن چیز را از پای یک ذمّی بیرون آوردند، می‌فرماید مرگ برای انسان چطور است . از «ظلم، بما انَّهُ ظلْمٌ» بدش می‌آید، نه از ظلمِ به خودم.