زمانی هم که حضرت امیر- سلام الله علیه- بودند، ایشان هم مبتلا شدند به یک جنگ داخلی؛ که میدیدند اگر این جنگ داخلی را [دنبال] نکنند، اسلام را معاویه فاتحهاش را میخواند. معاویه یک حکومت بود در شام؛ مثل سلاطین زندگی میکرد، دارای لشکر و دارای همه [امکانات] بود. حضرت امیر هم که در راس روحانیت و آقای روحانیون است، ایشان هم که وقتی میخواهند جنگ بکنند، وقتی میخواهند زندگی بکنند و خلافت را بشناسانند، نمیآیند مردم را خواب کنند تا قدرتمندها بیایند اینها را بخورند. ایشان هم جنگ میکند؛ با کی؟ با معاویه که در مرکز شام نشسته و اسلام با بودن او در خطر است، و دارد مردم را استعباد کرده و ظلم میکند.