اجازه نامه به آقای عبد الرسول تقوایی مازندرانی، در امور حسبیه و شرعیه‌

[بسم الله الرحمن الرحیم. الحمد للَّه رب العالمین، و صلی الله علی خیر خلقه و افضل بریته محمد و عترته الطاهرین. و بعد، جناب مستطاب ثقه الاسلام و المسلمین آقای حاج شیخ عبد الرسول تقوایی مازندرانی- دامت تاییداته- از قِبَل این جانب در تصدی امور حسبیه «التی لا یجوز التصدی و التعرض لها الّا للحاکم الشرعی او الماذون من قِبَله» ماذون و مجازند. و همچنین ماذونند که وجوه شرعیه از قبیل زکوات و مظالم و نذورات مطلقه را اخذ و در موارد مقرره شرعیه صرف، و سهم مبارک امام- ارواحنا فداه- را قبض و مقدار یک ثلث آن را در معاش خود در فرض حاجت و سایر موارد منطبقه صرف، و دو ثلث دیگر را از جهت اقامه حوزه‌های علمیه به این جانب ایصال نمایند. «و اوصیه- ایّده الله تعالی- بملازمه التقوی و سلوک سبیل الاحتیاط»؛ و السلام علیه و رحمه الله و برکاته. 16 ذی الحجه الحرام 1380. الاقل عبد الهادی الحسینی شیرازی‌]
بسم الله الرحمن الرحیم‌
به طوری که مرقوم فرموده‌اند از قِبَل حقیر نیز مجاز می‌باشند.
تاریخ نهم شهر ذی الحجه الحرام 1382
روح الله الموسوی الخمینی‌