بیانات خطاب به اعضای جامعه معلولین (انسانهای سعادتمند)

اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم‌
بسم اللَّه الرحمن الرحیم‌

بهره‌مندی و زیانمندی از دید اسلام‌

وَ الْعَصْرِ إنَّ الإِنسانَ لَفِی خُسرٍ الَّا الَّذینَ امَنُوا و عَمِلوا الصالِحاتِ و تَوَاصَوا بِالْحَقِّ و تَوَاصَوا بِالصَّبرِ. «2» همه انسانها در خسرانند مگر آن طایفه‌ای که مومن باشند و عمل صالح داشته باشند و مردم را، ملت را، به صبر دعوت کنند و به حق دعوت کنند. در این استثنا، این نیست که، مگر کسی چشمش این نباشد یا مگر کسی دستش؛ نه، همه در خُسْرند، الّا الَّذینَ امَنُوا. اصلًا در اسلام جسم مطرح نیست، بدن مطرح نیست؛ روح مطرح است، ایمان مطرح است. شما بچه‌ها، که مثل فرزندان من هستید، از اینکه پای شما [معیوب‌] است، هیچ غصه نخورید. آنکه میزان انسانیت است، به حَسَبِ همین آیه‌ای که شما خواندید، آنچه میزان سعادت است همین است که انسان مومن باشد و صبر داشته باشد و دیگران را به صبر وادار کند و حق بگوید و دیگران را به حق گفتن وادار کند. وقتی ایمان دارید و صبر دارید و دیگران را به صبر وادار می‌کنید و به حق وادار می‌کنید، شما سعادتمندید. آنهایی که همه چیز دنیا را دارند، هم سلامت بدن دارند، هم مادیاتشان «3» تامین است، لکن ایمان ندارند، اینهاغرقه در خسرانند؛ خسارات معنوی بلکه خسارات مادی.
سعادت به داشتن دست نیست و به داشتن پا نیست؛ سعادت به داشتن مال نیست. سعادت یک امری است که مربوط به روح انسان است، مربوط به قلب انسان است. شما بچه‌های عزیز من که روحتان سالم است و قلبتان سالم است و ان شاء اللَّه به طور ایمان و تواصی به صبر و حق رشد می‌کنید، شما سعادتمندید. و من از خدای تبارک و تعالی سعادت شماها را می‌خواهم و این چیزی را که خواستید ان شاء اللَّه امیدوارم که یک قدری اوضاع آرامش پیدا بکند، به همه امور ان شاء اللَّه رسیدگی بشود و دولتها رسیدگی بکنند. خداوند همه شما را حفظ کند. من شماها را مثل فرزند خودم می‌دانم؛ همه شماها نور چشم من هستید. خدا به شما سلامت عنایت کند و شفا عنایت کند.