نامه به خانم خدیجه ثقفی (احوال‌پرسی و دعوت به صبر)

20 محرّم الحرام 1385
به عرض می‌رساند، مرقوم محترم شما و نور چشمان بچه‌ها که بشارت سلامت همه را می‌داد، واصل و موجب تشکر و خوشوقتی شد. از خداوند تعالی سلامت و سعادت شماها را خواستارم و همه شما را به ذات مقدسش می‌سپارم. حالت این جانب و مصطفی له الحمد و الشکر خوب و سلامت هستیم و به هیچ وجه نگرانی ندارم. و آنچه خداوند تعالی مقدر فرموده و ما را مورد عنایت خود قرار داده است عین صلاح است. از مقام مقدسش خواستارم که ما را راضی فرماید و شماها را نیز در نعمتهای خودش شکرگزار فرماید. در صورت امکان زودتر از سلامت خودتان مطلع فرمایید و هر یک جداگانه کلمه‌ای بنویسید، نظیر مرقوم این دفعه‌ از سلامت اقوام قم و تهران و خمین مستحضرم نمایید. به همه نورچشمان و متعلقین آنها سلام مخصوص می‌رساند و توفیق و تایید همه را از خداوند تعالی خواستار است. در صورت موافقت، «2» عبا و قبای نازک برای من بفرستید و یک دوره از کتابهای اصولی را که تقریر درس خودم است، هم جزء اول و هم جزء ثانی و ثالث بفرستید و اگر «استصحاب» «3» خودم طبع شده است یک جلد بفرستید، و اگر موافقت نشد اشکالی ندارد. مکرراً عرض می‌کنم که من و مصطفی سلامت هستیم و هیچ ناراحتی نداریم‌
هوای اینجا هم خوب است الحمد للَّه. و السلام علیکم.
روح الله الموسوی الخمینی‌
می‌دانم که محتاج به تذکر نیست که از حسین «4» و مادرش «5» بسیار دلجویی نمایید و همین طور از سایرین. البته احمد در نبودن ما در [امر] درس و تهذیب اخلاق و حُسن رفتار در خارج و داخل مراقبت می‌کنید. از خداوند صلاح همه را خواهانم‌