نامه به آقای سید احمد خمینی (شهریه طلاب)

بسمه تعالی‌
احمد عزیزم ان شاء الله سلامت باشید. مرقومی که به مادر نوشته بودید واصل شد. باز اصرار نموده بودید راجع به آقای مذکور، «1» نمی‌دانم این چه اصراری [است‌]! شما مگر طریقه این جانب را نمی‌دانید که بنای تشبثات در این امور را ندارم و صلاح دین و دنیای من این کارها نیست. از قراری که بعضی نقل کرده‌اند شما برای گرفتن شهریه اصحاب هر ماه تهران می‌روید؛ خیلی تعجب کردم بلکه باور نکردم، این امر را شما انجام ندهید؛ یک نفر برود بگیرد بیاورد. برای شما خیلی سبُک است هر ماه برای این امر رفتن؛ بلکه قدری به تهران رفتن [را] تخفیف دهید. به آقای لواسانی «2» پیغام دهید که از قراری مرقوم داشته‌اید صورت حساب ماه مبارک را فرستاده‌اید و آن به من نرسیده است «3» و باز پیغام دهید که مسافر مطمئن نیست که جواب مرقومات شما را بدهم و قبوض را برسانم؛ ان شاء الله هر وقت پیدا شد می‌فرستم. و باز به ایشان پیغام دهید که اگر برای آن شخص محترم «4» خدای نخواسته حادثه‌ای پیدا شد، آقازاده محترمشان خوب است انجام دهند و در صورتی که لازم است وکالت برای ایشان بفرستم، مرقوم دارید. و السلام علیک. از شما امید دعا دارم، چنانچه به شما و محترمه مکرمه دعا می‌کنم.
پدرت‌