چهارساله آغازین ریاست جمهوری آیت الله سید علی خامنهای رو به پایان است. کشور از بحرانهای آغازین سالهای تاسیس نظام اسلامی، نسبتا عبور کرده و تنها این جنگ تحمیلی با عراق است که به مثابه شاخصترین چالش کشور خود نمایی میکند. «سید» بنابرآنچه سالها بعد دریکی از سخنرانیها بیان داشت، به نزد امام رفت و امتناع خود را از کاندیداتوری مجدد در انتخابات ریاست جمهوری اعلام داشت. امام اما درپاسخ، با جدیت و تاکید فرمود:«قبول این مسئولیت بر شما متعین شده است».سید درادامه از از امام میخواهد:«حال که خواست شما بر این امر تعلق گرفته،خواسته من این است که انتخاب نخست وزیر به طور کامل در اختیار من قرار گیرد» و امام آن را می پذیرد.
انتخابات در25مردادماه1364 برگزارشد. شرکت مردم به رغم تمامی فضاسازی ها،به ویژه درباره برخی ردصلاحیتها «۱» مطلوب ومناسب است، هرچند که به گستردگی دوره قبلی نیست.آرای آیت الله خامنهای در این دوره، 12میلیون 250 هزارو12 رای است که برای یک رئیس جمهور دور دومی، رای قابل قبولی است. امام نیزدرحکم خویش، حرکت و منتخب ملت در چهارمین انتخابات ریاست جمهوری را اینگونه توصیف میکند:
«ملت متعهد، با عزمی والا و قدمی ثابت، از پیر نودساله تا نوجوان تازه بالغ، برای چهارمین بار برای تعیین سرنوشت خویش به سوی صندوقهای رای هجوم آورد و یاوهگویان و خیالبافان را بر خود لرزاند و فردی شریف از سلاله پیامبران را برای خدمت به اسلام و ایران و مسلمانان و ملت برگزید و این مسئولیت سنگین را بر عهده کسی گذاشت که چهار سال در این مقام، صادقانه و با تعهد و روشنبینی به ملت و اسلام و ایران خدمت نمود؛ و این، پس از خدماتی بود که قبل و بعد از انقلاب انجام داده بود. جَزاهُ اللَّهُ خَیراً... اینک به پیروی از آرای محترم ملت عظیمالشان و آشنایی به مقام تعهد و خدمتگزاری دانشمند محترم، جناب حجت الاسلام آقای سیدعلی خامنهای- ایّده اللَّه تعالی- آرای ملت را برای پس از پایان دوره کنونی، تنفیذ و ایشان را به سمت ریاست جمهوری اسلامی ایران منصوب مینمایم و از خداوند تعالی توفیق ایشان را در خدمت به اسلام و ملت و کشور اسلامی خواستارم. البته رای ملت و تنفیذ اینجانب، تا وقتی است که ایشان به تعهد خود و راه مستقیمی که در پیش داشتهاند، باقی باشند و به اسلام و احکام نورانی آن پایبند و طرفدار مظلومان و مستضعفان و محرومان و مخالف ظالمان و ستمگران و مستکبران باشند و با هیچ ظالم مستکبری راه سازش باز نکنند- که نمیکنند». «2»
پس از انتخابات ،آیت الله خامنهای درپارهای اظهارنظرها،به تصمیم خویش در تعویض نخستوزیری اشاره و برآن اصرار می ورزد.درهمین احوال، برخی اخبار و تحلیلها امام را به بقای موسوی در مسند نخستوزیری متقاعد میکند. نکته مهم این است که نظر امام مبنی بر ابقای نخستوزیر پیشین، بدون انضمام هرگونه «حکم شرعی» و صرفا به گونه «ارشادی» ابراز میگردد. این رویکرد رهبر انقلاب، اگرچه موجد پارهای چالشهای سیاسی درمیان سیاسیون میشود، اما برای «سید» قانعکننده است، به گونهای که از پیگیری خواسته خویش در تعویض نخستوزیری- که او را ناکارآمد میانگاشت- چشم پوشید. بیتردید پدیده این دوره از انتخابات، رئیس جمهوری بود که نه «حکم» بلکه «توصیه» امام را لازم الاتباع دانست وهمین خصال وی بود که در واپسین ماههای ریاست جمهوری، او را در جایگاه امامت جامعه قرارداد که«الله اعلم حیث یجعل رسالته».
فردی شریف از سلاله پیامبران
«۱»- اخیرا پارهای افراد وجریانات مدعی عدم شرکت مراجع وقت دراعتراض به رد صلاحیت مهندس مهدی بازرگان شدهاند.این شایعه از آن هنگام قوت گرفت که آقای هاشمی رفسنجانی آن را در پاورقی یکی از صفحات خاطرات سال ۱۳۶۴ خود قرار داد. درپاسخ باید گفت که اولا:آیت الله سیدکاظم شریعتمداری درپی افشای کودتا درسال ۱۳۶۱، از مرجعیت خلع شد و درحصر خانگی قرار گرفت. درچنان شرایطی، شرکت یا عدم شرکت وی، اصلا نمیتوانست منتشر یا دارای ارزش خبری تلقی شود. ثانیا:درابطال خبر تحریم آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی، تنها مروری بر تکذیبیه فرزندش حجت الاسلام والمسلمین سید محمود مرعشی نجفی در گفت وشنود با خبرگزاری نسیم کافی است. وی آنگاه که درباره این موضوع از سوی خبرنگار نسیم مورد سوال قرار میگیرد،میگوید:« پدر من انتخابات را تحریم کرده باشد؟! من که همیشه با پدرم بودم، اصلا چنین چیزی را نه شنیده و نه دیدهام. اگر چنین موضوعی صحت داشت، حداقل من باید مطلع میبودم ولی به هیچ وجه اینگونه نیست. پدرم اصلا هیچوقت از قم خارج نشد مگر برای بیمارستان خاتمالانبیا که آنهم سال ۶۴ نبود و دو ماه قبل از رحلتشان بود. ایشان میگفت: از حرم هیچوقت نمیتوانم دور باشم.یک جمله اگر بخواهم بگویم این است که آیتالله مرعشی نجفی، تا آخر پای انقلاب ماند و ایشان هیچگاه از مبارزه دست نکشید و حامی نظام بود».
«۲»- حکم و تنفیذ ریاست جمهوری آقای خامنهای، ۱۳ شهریور ۱۳۶۴.
فردی شریف از سلاله پیامبران؛ 28 اردیبهشت 1396