بعد از پیروزیهای شگفت انگیز در عملیات والفجر 8 و فتح فاو که به برکت اخلاص و ایثار رزمندگان تحقق پیدا کرد و تا امروز نیز رمز پیروزی آن برای خبره ترین کارشناسان نظامی دنیا نیز پنهان مانده است، حضرت امام در پیام نوروزی خویش- 1365- ضمن تقدیر از رزمندگان اسلام می گویند:
«خداوندا! این پیروزیهای چشمگیری که برای ما و برای اسلام حاصل شده است، طوری کن که در قلوب ما تاثیر سوء نگذارد و ما را مغرور نکند، ما را از آن راهی که انبیا-علیهم السلام- داشتند منحرف نکند. من امیدوارم که این سال نو، به همه ملتهای اسلامی و خصوصاً ملت تحت ستم ایران که سالهای طولانی در گرفتاری بودند مبارک باشد، و همان طوری که این رزمندگان عزیزما، اینها در جبهه حاضر هستند و ان شاءالله بیشتر هم حاضر خواهند شد و آن طور آن روح آنها را تبدیل کردی روح ما را هم متحول کن به یک روحی که مورد رضایت تو باشد...»«1»
حضرت امام در توضیح تعهد به راه انبیا در انقلاب اسلامی، در ادامه پیام فوق می فرمایند:
«... تمام مقاصد انبیا، برگشتش به یک کلمه است و آن «معرفه الله»، تمام، مقدمه این است که اگر دعوت به عمل صالح شده است، اگر دعوت به تهذیب نفس شده است، اگر دعوت به معارف شده است تمام برگشتش به این است که آن نقطه اصلی را که در فطرت همه انسانها هست حجاب را ازش بردارند تا انسان برسد به او، و او معرفت حق است، مقصد عالی همین است انبیا نمی خواستند که جنگی باشد و نمی خواستند که دعوتی باشد به غیر از این دعوت، دعوت به گرفتن کشور و دعوت به اینها هیچ وقت در آنها نبوده است ...»«2»
و با هشدار به انحراف از راه انبیا و مغرور شدن به پیروزی و فراموشی مقصد می فرمایند: «... ما اگر چنانچه در این پیروزیها که بحمدالله به طور چشمگیر حاصل شده است ما از آن راهی که انبیا دارند منحرف نشدیم، این سال نو بر ما مبارک است و ما پیروز هستیم. و اگر خدای نخواسته، اینها اسباب یک غروری بشود، اسباب یک دلبستگی به دنیا شد، ما هم بخواهیم یک توسعه ای در کشورمان حاصل بشود، حکومتی بکنیم بر مردم، ما هم با سایر ابرقدرت ها فرقی نداریم، بلکه ما عقب تر از آنها هستیم. آنها به صراحت حرفهای خودشان را می زنند که «ما می خواهیم دنیا را بگیریم» این را می گویند که «ما همه باید چیزهایی که منافع ماست محفوظ باشد و لو به لگدمال شدن همه کشورها» ما که اینطور نمی گوییم، ما که خودمان را تابع اسلام می دانیم، اگر خدای نخواسته، در قلب ما این معنا باشد که ما هم یک قدرت زیادتری پیدا بکنیم، ما هم برای خودمان یک شخصیت بیشتری پیدا بکنیم، یک حکومتی بکنیم، توسعه ای در ملک خودمان حاصل کنیم ما از آنها حالمان بدتر است، برای اینکه مسئله ریا هم در کار می آید...»«3»
و در پایان در قالب دعا از شکست ها و پیروزیها اینگونه نتیجه گیری می نمایند «... ما از خدا می خواهیم که قلوب ما را تغییر دهد ما بفهمیم که برای چی در این دنیا آمدیم و باید چه بکنیم و چه جور برویم از این دنیا. یک مرگ حیوانی نباشد که ما انبار کنیم معاصی را، در آنجا روسیاه شویم. خداوند تایید کند ما را و همه را تایید کند که همه ما آدم بشویم. اسلام آمده است که آدم درست کند. همه انبیا برای این معنا آمدند که این انسان را به آن چیزی که در باطن ذاتش هست و آن فطرت الهی است که توجه خداست، همه چیز مربوط به اوست ما را یک اندکی معرفت عنایت کند که این را بفهمیم. بفهمیم که خودمان چی هستیم و دنیا چی است، نسبت به حق تعالی چه وضعی دارد. گفتنش آسان است که همه فانی اند همه چه اند، اما یافتنش مشکل است که ما بیابیم این مطلب را که انبیا چه خواستند از ما و خود انبیا چه بودند. در عین حال که آنطور بودند، مع ذالک اظهار عجز می کردند و حق همان است، برای اینکه عظمت حق، فوق این مسائل است...»«4»
الگوی والای عارفان مبارزه جو همواره سعی داشتند با تبیین سیاسی الهی فرهنگ عاشورایی ما را از قید و بند غیر توحیدی شکست ها و پیروزی ها آزاد نموده و بمانند تمامی شهدای کربلا با اقتدا به سالار شهیدان به تداوم مبارزه در هر شرایطی تحریص نمایند و بارها می فرمودند: «تکلیف ماها را حضرت سیدالشهدا معلوم کرده است...»«5» و «... خوشا به حال مجاهدان. خوشا بحال وارثان حسین علیه السلام، اذناب آمریکا باید بدانند که شهادت در راه خدا مسئله ای نیست که بشود با پیروزی یا شکست در صحنه های نبرد مقایسه شود. مقام شهادت خود اوج بندگی و سیر و سلوک در عالم معنویت است نباید شهادت را تا این اندازه به سقوط بکشانیم که بگوئیم درعوض شهادت فرزندان اسلام تنها خرمشهر و یا شهرهای دیگر آزاد شد. تمامی اینها خیالات باطل ملی گراهاست. ما هدفمان بالاتر از آن است. ملی گراها تصور نمودند که ما هدفمان پیاده کردن اهداف بین الملل اسلامی در جهان فقر و گرسنگی است. ما می گوئیم تا شرک و کفر هست مبارزه هست و تا مبارزه هست ما هستیم ما بر سر شهر و مملکت با کسی دعوا نداریم، ما تصمیم داریم پرچم لااله الا الله را بر قلل رفیع کرامت و بزرگواری به اهتزاز درآوریم...«6»
و مبتنی بر همین روش است که امام به ما بشارت امدادهای غیبی و رسیدن به مقصد انقلاب اسلامی را می دهند.
«... ان شاءالله، خدای تبارک و تعالی به شما کمک کند، همان طوری که تاکنون کمکهای غیبی خدای تبارک و تعالی بوده است و این کشوری که کشور ائمه هدی و کشور صاحب الزمان- سلام الله علیه- است کشوری باشد که تا ظهور موعود ایشان به استقلال خودش ادامه دهد، قدرت خودش را در خدمت آن بزرگوار قرار بدهد که عالم را ان شاءالله به عدل و داد بکشد و از این جورهایی که بر مستضعفان می گذرد جلوگیری کند...»«7»