«ملت عزیز ما که مبارزان حقیقی و راستین ارزشهای اسلامی هستند به خوبی دریافته اند که مبارزه با رفاه طلبی سازگار نیست و آنها که تصور می کنند مبارزه در راه استقلال و آزادی مستضعفین و محرومان جهان با سرمایه داری و رفاه طلبی منافات ندارد با الفبای مبارزه بیگانه اند. و آنهایی هم که تصور می کنند سرمایه داران و مرفهان بی درد با نصیحت و پند و اندرز متنبه می شوند و به مبارزان راه آزادی پیوسته و یا به آنان کمک می کنند آب در هاون می کوبند. بحث مبارزه و رفاه و سرمایه، بحث قیام و راحت طلبی بحث دنیاخواهی و آخرت جویی دو مقوله ای است که هرگز با هم جمع نمی شوند. و تنها آنهایی تا آخر خط با ما هستند که درد فقر و محرومیت و استضعاف را چشیده باشند. فقرا و متدینین بی بضاعت گردانندگان و برپادارندگان واقعی انقلاب ها هستند. ما باید تمام تلاشمان را بنماییم تا به هر صورت که ممکن است خط اصولی دفاع از مستضعفین را حفظ کنیم...» «1»
حضرت امام(ره) در رهنمود جاودانه و همیشگی فوق با تعهد به وراثت راه انبیا برای چندمین بار و در آخرین ماههای حیات طیبه خویش چندین فرمول خدشه ناپذیر برای تداوم انقلاب را متذکر می گردند.
الف: امام بر رشد و آگاهی مردم و در آن ملاک ها و معیارهای اسلامی از سوی آنان تاکید کرده و می فرمایند؛
«... ملت ما که مبارزان حقیقی و راستین ارزش های اسلامی هستند به خوبی دریافته اند که مبارزه با رفاه طلبی سازگار نیست...»
ب: امام(ره) پیروزی و تداوم انقلاب اسلامی را دوران برملا شدن تزویرهای سرمایه داران و مرفهان بی درد دانسته و باقاطعیت اعلام می دارند:
«... و آنهایی هم که تصور می کنند سرمایه داران و مرفهان بی درد با نصیحت و پند اندرز متنبه شده و به مبارزان راه آزادی پیوسته و یا به آنان کمک می کنند آب در هاون می کوبند.»
بعنوان نمونه در سالهای اولیه انقلاب اسلامی یکی از مراجع تقلید مرحوم، که حضرت امام تقوا و مبارزات ایشان را بارها ارج نهاده بودند، نامه ای به حضرت امام نوشته و انتقاداتی را مطرح می نمایند. حضرت امام در پاسخ ضمن احترام به ایشان به بالاترین مسئول قضایی دستور می دهند تا به ملاقات ایشان رفته و گوشه ای از ترفندهای سرمایه داران و رفاه طلبان را به ایشان بازگو نمایند و در نامه ای به ایشان یادآور می شوند:
«... ای کاش کسانی که مطلب را سربسته به جنابعالی عرض می کردند و فقط طرف منفی آن را گوشزد می نمودند و موجب ناراحتی وجود محترم را فراهم می نمودند به طرف دیگر قضایا توجه می کردند و طرف مثبت امور را به عرض می رساندند تا با سنجش فقیهانه آن حضرت بسیاری از مطالب که به نظر آنها برخلاف است حل می شد و ای کاش طرز رفتار و افکار سرمایه داران بزرگ و نیز زمین خواران غیرمشروع و دارندگان آپارتمانهای بسیار که بی تعهد به احکام اسلام به طور نامشروع به دست آورده اند و امروز با حساب دقیق ملک طلق اسلام است که باید صرف مصالح اسلام و مسلمین شود و به مستمندان که با عسرت و ذلت به سر می برند باید رسیدگی شود، به سمع مبارک می رساندند تا معلوم شود چه مصیبت هایی بر اسلام و مسلمین می گذرد... آنها هستند که یا به اسلام عقیده ندارند، یا عمل به احکام نکرده اند و با تشبث به اسلام و قانون می خواهند به اعمال فاسد خود ادامه دهند...» «2»
حضرت امام (ره) با تاکید بر مقابله با «زر و زور و تزویر» و اسوه قرار دادن روش پیامبر اسلام همواره متذکر می شوند:
«تاریخ اسلام نزدیک است به ما، هرکس که مطالعه کرده باشد می داند که پیغمبر اسلام در مکه که بودند، از همین مردم مستضعف و طبقه به اصطلاح آنها صفر (بودند) و تجار قریش و ثروتمندان آن وقت و قدرتمندان آن وقت همه با او مخالف بودند. نه اینکه قدرتمندان او را آورده بودند که مردم را خراب بکند. ایشان بود که تا مکه بود نمی توانست اظهار وجود بکند زیرزمینی مشغول فعالیت بود و گروههایی ترتیب می داد برای خودش وقتی دیدند که آنجا نمی شود، از آنجا هجرت فرمودند به مدینه، در مدینه هم که آمدند، وارد شدند به یک نفر از همین مردم طبقه سوم به اصطلاح آنها، اشخاصی هم که جمع شدند دور ایشان عبارت از همین فقرا بودند. جنگهای پیغمبر همه اش با اغنیا بود و با گردن کلفتها بود و با ثروتمندها بود... پیغمبر این فقرا را بلند کرد و نهضت کرد برای اینکه اغنیا را سکوب کند و سر جای خودشان بنشاند. بعد هم یک قدر ی نضج پیدا کرد اسلام، باز همین طبقه ضعیف و مستضعف بودند که حمله کردند به امپراطوری بزرگ دنیا، که روم و ایران بودند. روم و ایران پیغمبر ر ا درست نکردند، پیغمبر روم و ایران را راند و شکست داد...»«3»