ماجرا از نوع شکست و پیروزی نیست

ماجرا از نوع شکست و پیروزی نیست
ابراهیم حاجی محمدزاده
۱۰ تیر ۱۳۸۸
عرفان, مشروطه,

حضرت امام(ره) پس از غوغاسالاریها و اختلاف افکنی های فراوانی که قبل از انتخابات دوره دوم مجلس رخ داد در آغاز به کار دومین دوره مجلس شورای اسلامی (7/3/1363) در اولین بند پیام خود می فرمایند:
«آن که در راس همه تذکرات است و با رسیدن به آن، همه چیز اصلاح می شود و سعادت فراگیر می گردد آن است که به قلوب محجوب و منکوس خود برسانیم که عالم، از اعلاعلیین تا اسفل سافلین، جلوه حق- جل و علا- و در قبضه قدرت اوست، و هیچ موجودی، از روحانیون ملا اعلی و انبیای معظم و اولیای مکرم، تا اشقیا و هرجا بروید، از خود چیزی نداریم، بلکه چیزی نیست جز آنکه به جلوه او نورانی و هست شود. و این تذکر همان است که موجب اطمینان قلب می شود که الابذکرالله تطمئن القلوب و...» «1»
هر کس که اندکی با سلوک انبیایی امام آشنایی داشته باشد، بخوبی واقف است که حضرت امام راه اصلاح تمامی بن بست ها و اختلاف و تفرقه ها در میان انسانها را پناه بردن به محبوب حقیقی و یاری از او برای شکستن بت بزرگ نفس خویش می دانند چرا که «مادر بت ها بت نفس شماست» بنابراین بعد از تذکر به نمایندگان مجلس کیفیت برخورد نخبگان با یکدیگر را زمینه ساز روحیه و فرهنگ برخورد علمی و انتقاد سازنده در جامعه دانسته و می فرمایند: «... کیفیت برخورد با یکدیگر در محیط مجلس و مباحثات بین مخالف و موافق، از نمایندگان متوقع است که مراعات آداب اسلامی و محاورات بشود و انگیزه آن یافتن حق و راه حل باشد و این امور در محیط دوستی و صفا چون بحث های علمی در محیط مدارس فقاهتی که مقصود، یافتن واقعیت نه تحمیل عقیده است، آقایان را بهتر و آسانتر به حقیقت می رساند و مجادلات با حال غضب و عصبانیت انسان را از واقعیت دور می کند و ... حقا لازم است از آنچه مخالف رضای خداوند متعال است اجتناب شود و محیط مجلس طوری باشد که علاوه بر یافتن راه صحیح، برای شنوندگان، آموزنده اخلاق اسلامی و آداب انسانی باشد که این خود یک عبادت دیگر است...»«2»
بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در توضیح الگو گرفتن از مباحث مدارس فقاهتی با هشدار یک موعظه عرفانی می فرمایند:
«... یک مسئله ای است این در پیش اهل معرفت که تمام چیزهایی که در جهنم و بهشت هست این از خود ماست... اگر کارهایمان روی خصام باشد- دشمنی- اهل نار هستیم. یک وقت این است که انسان در یک مسئله ای صحبت می کند، مباحثه می کند، خوب اهل علم و طلبه ها متعارف است که گاهی وقت ها به فریاد می کشد مطلب، به داد و قال می کشد مطلب، لکن وقتی مباحثه تمام شد، برادرند. بعد از مباحثه این طور نیست که این مباحثه اسباب دشمنی باشد. دو تا رفیقند... لازم نیست که انسان وقتی که در یک مطلب مخالف کس دیگری است دشمن او هم باشد. همه مسلمان، همه مومن، همه اهل این کشور و همه مصلحت این کشور را می خواهید...»«3»
حضرت امام (ره) دامن زدن به اختلافاتی که ریشه در قدرت طلبی و عدم اخلاص و آگاهی سیاسی را دارد بهترین زمینه نفوذ شیاطین داخلی و خارجی دانسته و با یادآوری عبرت های تاریخی می فرمایند:
«... تاریخ یک درس عبرت است برای ما. شما وقتی که تاریخ مشروطیت را بخوانید می بینید که در مشروطه بعد از اینکه ابتدا پیش رفت، دست هایی آمد و تمام مردم ایران را به دو طبقه تقسیم بندی کرد؛ نه ایران تنها، از روحانیون بزرگ نجف یک دسته طرفدار مشروطیت، یک دسته دشمن مشروطه. علمای خود ایران یک دسته طرفدار مشروطه، یک دسته مخالف مشروطه، اهل منبر یک دسته بر ضد مشروطه صحبت می کردند. یک دسته بر ضد استبداد. در هر خانه ای دو تا برادر اگر بودند، مثلا در بسیاری از جاها این مشروطه ای بود، آن مستبد و این یک نقشه ای بود که نقشه آن تاثیر کرد و نگذاشت مشروطه به آن طوری که علمای بزرگ طرحش را ریخته بودند، عملی بشود به آنجا رساندند که آنهایی که مشروطه خواه بودند به دست یک عده کوبیده شدند. تا آنجا که مثل مرحوم «حاج شیخ فضل الله نوری» در ایران برای خاطر اینکه می گفت باید «مشروطه مشروعه» باشد و آن مشروطه ای که از غرب و شرق به ما رسیده قبول نداریم در همین تهران به دار زدند و مردم هم پای او رقصیدند یا کف زدند...» «4»
لذا حضرت امام با هشدار از افتادن در دام های فریب استعمارگران کارکشته و پیر در انتخابات های ایران میفرمایند:
«... الان دست هایی از داخل و خارج هست که بین آقایانی که در انتخابات دخالت داشتند اختلاف بیندازند. شما گمان نکنید که خارجیها و اذناب آنها در این کشور کودتا می کنند، نمی کنند، چون نمی توانند. کشوری که همه اش مهیاست برای شهادت، نمی توانند که آنها در اینجا وارد بشوند لکن از داخل ما را می پوسانند. یکی از مواردی که الان انگشت آنها در کار است و با جدیت دارند توطئه می کنند این است که، دو دستگی بیندازند بین اشخاصی که در انتخابات یا باصطلاح باختند. شکست یا پیروزی، با این تعبیرهای زشت می خواهند بین ملت ما اختلاف بیندازند. انتخاباتی که باید همه دست به هم بدهند و آن را وجه صحیح به آخر برسانند و باید وحدت زیادتر بشود از اول، من می ترسم که خدای نخواسته، موجب اختلاف بشود و این از مکاید شیطان است به دست شیاطین. اگر برای خدا کسی می خواهد کار بکند، خودش را انتخاب کرده است که خدمت کند به اسلام و مسلمین. اگر چنانچه پیروز بشود پیروزی نباید بگوید، برای اینکه یک خدمتی است به عهده اش آمده است و گرفتاری این خدمت بسیار شدید است و اگر چنانچه در این دوره او کنار رفته است خیال نکند که کنار رفته است و این عیبی است، قضیه برد و باخت نیست، قضیه خدمت است در این پست یا در آن پست. باید ایران بداند که دست هایی الان در کار است که حتی بین خانه ها اختلاف بیندازد. ما باید از تاریخ عبرت ببریم...» «5»