دور آن شمع دل افروز چو پروانه شدمحاش للّه که جز این ره ره دیگر پویمبایدت از شوق، پروانه شوی، بریان شویوارستگان به دوست پناهنده گشته‌اندرخ گشا جلوه نما گوشه چشمی اندازاز هرچه غیر دلبر از جان و دل بریدیمسر نهادن به سر کوی تو فتوای من استمن جان نمی‌دهم مگر اندر هوای دوستای دوست هر آنچه هست نور رخ توست شعر صفحه 5