آنان که به اسم طرفداری از کارگران از کار آنان جلوگیری می‌کنند و پشت نقاب طرفداری از دهقانان، خرمنهای آنان را که حاصل دسترنج یکساله آنان است به آتش می‌کشند، و زیر ماسک خدمت برای کارگران در کارخانه‌ها با تمام توان اخلال می‌کنند؛ این روز از آنان نیست و از دشمنان آنان است. آنان که در نقاب خدمت به خلق، مسلحانه بر ضد خلق قیام می‌کنند و ناجوانمردانه دست به انفجار در مجامع عمومی- که اکثراً خلق زحمتکش و کارگر مستمند در آنجا حضور دارند- می‌زنند؛ و ملت شریف دید که در انفجار تهران، آن که شهید شد کارگر بود و ناچار زخمیها هم اکثراً از این طبقه هستند. در این قیامهای مسلحانه در اطراف کشور و در دانشگاهها و در این انفجارهای متعدد در اهواز و غیره، دست جنایتکار امریکا پیداست و از ماهیت این گروهها که در هر خرابی و ضدیت با توده‌های مستضعف پیشگام هستند پرده برداشته می‌شود. روز کارگر روز دفن سلطه ابرقدرتهاست که با کار با واژه اعم، استقلال در همه ابعادش به مستضعفین جهان برمی‌گردد و ابرقدرتهای آدمخوار و عالمخوار خلع سلاح می‌شوند؛ و گویی که در آستانه روز کارگر، این انفجارهای پی در پی بی‌رابطه با این روز نباشد. ملت شریف ما اگر در این انقلاب بخواهد پیروز شود باید دست از آستین برآرد و به کار بپردازد. از متن دانشگاهها تا بازارها و کارخانه‌ها و مزارع و باغستانها تا آنجا که خودکفا شود و روی پای خود بایستد. ملت اسلامی ما باید به قدرت الهی خود اتکا کند و از این انفجارهای خائنانه که به دست گروهکهای بی‌فرهنگ و وابسته به اجانب وجود پیدا می‌کند نهراسد؛ که اینان با این خرابکاریها و شرارتها گور خود و اربابان جهانخوار خود را می‌کنند. نویسندگان و گویندگان ما ملت را با قلمها و زبانهای خود به پیش ببرند و جوانان برومند ما را از این پیشامدهای ناچیز نترسانند که جوانان ما مرد شهادت و شهامتند و از قلمهای مزدور آسیب برنمی‌دارند.