سال گذشته گرچه برای ملت ایران سال پر خسارتی بود و شخصیتهای بزرگ و متعهدی را چه لشکری و چه کشوری، در تهران و تبریز و شیراز و سایر نقاط کشور از دست داد و همه را سوگمند کرد، گرچه دشمنان اسلام و جمهوری اسلامی گمان می‌کردند با ترور وحشیانه به اسلام و جمهوری شکست وارد شده و روحیه مردم تضعیف می‌شود و در اداره و پیشرفت امور کسی جایگزین آنان نمی‌شود، لکن همه دیدند و دشمنان کوردل فهمیدند که این حسابها غلط از کار در آمد. این حسابگران داخل و خارج با همه پر مدّعایی، انقلاب اسلامی را که از دل پاک یک ملت سرچشمه گرفته بود و با جان مردم و ایمان و عقیدت آنان آمیخته بود، نشناخته بودند. گویی آمال طبیعی حیوانی و شیطانی چشم و گوش آنان را بسته و از معنویات کور و کرشان نموده است.
ملتی که عشق شهادت در دل زن و مرد و کوچک و بزرگش جوش می‌زند و برای شهادت هر یک بر دیگری سبقت می‌گیرد و از شهوات حیوانی و دنیایی گریزان بوده و عالم غیب و رفیق اعلی را باور کرده است، با این خسارات، هر چه بزرگ باشد، از صحنه خارج نمی‌شود و همه دیدیم که هر شهادتی برای ملت رشید ما رشدی چشمگیر به ارمغان آورده به طوری که شهادتهای پی در پی، جمهوری اسلامی را آن چنان بیمه کرد که از آسیب دهر مصون گردید؛ و شهادت هر یک از عزیزان سند رسوایی گروهکهای ملحد و منافق شد و شکست حتمی آنان را تسریع کرد و اکنون، به خواست خداوند متعال، جمهوری اسلامی ایران از قدرتی برخوردار است که سابقه نداشته است.