از اول این جنگ تحمیلی، ما ببینیم که سپاهیان ما و ارتش ما اسلحه‌های خودشان را در چه کار به کار بردند، در چه جهت به کار بردند. و آمریکا و آنهایی که دنبال [اویند]- یعنی، صدام را وادار کردند به این امر- آنها در چه کار. وقتی ملاحظه می‌کنیم، می‌بینیم که طیاره‌های آنها دزفول و آبادان را، اهواز و اندیمشک را، امثال اینها را می‌کوبد، و آن مردم را کوبیده است، و آنجاها را خراب کرده است، و الآن یک خرابه‌ای بعد از اینکه اینها بروند، یک خرابه‌ای دست کشور ما هست، و اسلحه‌های ما [در] دفاع از این ملت ضعیف است، [که] به کار می‌رود، در راهی که خدا فرموده است، اسلحه‌های ایران الآن- غیر آن که دست منحرفین است- آن که به حسب توده‌های مردم میزان است، به حسب اجتماع میزان است، این اسلحه‌ها در راه تحقق آرمانهای اسلامی و الهی دارد به کار می‌رود و آن اسلحه‌ها در راه تخریب و براندازی اسلام دارد به کار می‌رود...ما که از اول می‌گفتیم که ما جنگ با کسی نداریم، ما با همه عالم می‌خواهیم صلح داشته باشیم، ما اختلافی با کسی نداریم، ما نمی‌خواهیم برویم کشورگیری کنیم، ما دفاع می‌کنیم؛ دفاعی که اسلام به ما دستور داده، ما تابع اسلام هستیم؛ هر چه فرموده است عمل می‌کنیم. اگر فرموده بود که دفاع هم نکنید، ما می‌نشستیم سر جایمان. فرموده دفاع کنید، باید بکنید. آنها هجوم کردند و ما دفاع.