اسلحه دست سپاه پاسداران ما و همین طور ارتش ما هست، دست صدامیها هم هست، دست اردنیها- یعنی حکومتش- هست و دست آمریکا و شوروی هم هست. همه اینها اسلحه دارند. ما اسلحههای کوچک داریم، آنها اسلحههای بزرگ دارند. این اسلحهها وقتی به کار میرود، خود اسلحه- فی نفسه- اشکالی ندارد؛ چیزی نیست، خود شمشیر- فی نفسه- چیزی نیست.شمشیر حضرت علی بن ابی طالب با شمشیر ابن ملجم یک شمشیر، یک جور بودند- شاید شمشیر او تیزتر هم بود- لکن او که این شمشیر را به کار میبرد، آن میزان است.
آنکه یک ضربت را با عبادت ثقلین مساوی میداند و افضل، با آن ضربتی که همین موجودی [را] که یک ضربتش افضل از عبادت ثقلین است به خاک و خون میکشد، این میزان است؛ آن که ضربتها را وارد میکند میزان است.
از اول این جنگ تحمیلی، ما ببینیم که سپاهیان ما و ارتش ما اسلحههای خودشان را در چه کار به کار بردند، در چه جهت به کار بردند. و آمریکا و آنهایی که دنبال [اویند]- یعنی، صدام را وادار کردند به این امر- آنها در چه کار...اسلحههای ما [در] دفاع از این ملت ضعیف است، [که] به کار میرود، در راهی که خدا فرموده است، اسلحههای ایران الآن -غیر آن که دست منحرفین است- آن که به حسب تودههای مردم میزان است، به حسب اجتماع میزان است، این اسلحهها در راه تحقق آرمانهای اسلامی و الهی دارد به کار میرود و آن اسلحهها در راه تخریب و براندازی اسلام دارد به کار میرود.