هم آنان که به اسم طرفداری از کارگران از کار آنان جلوگیری می‌کنند و پشت نقاب طرفداری از دهقانان، خرمنهای آنان را که حاصل دسترنج یکساله آنان است به آتش می‌کشند، و زیر ماسک خدمت برای کارگران در کارخانه‌ها با تمام توان اخلال می‌کنند؛ این روز از آنان نیست و از دشمنان آنان است. آنان که در نقاب خدمت به خلق، مسلحانه بر ضد خلق قیام می‌کنند و ناجوانمردانه دست به انفجار در مجامع عمومی- که اکثراً خلق زحمتکش و کارگر مستمند در آنجا حضور دارند- می‌زنند؛ و ملت شریف دید که در انفجار تهران، آن که شهید شد کارگر بود و ناچار زخمیها هم اکثراً از این طبقه هستند. در این قیامهای مسلحانه در اطراف کشور و در دانشگاهها و در این انفجارهای متعدد در اهواز و غیره، دست جنایتکار امریکا پیداست و از ماهیت این گروهها که در هر خرابی و ضدیت با توده‌های مستضعف پیشگام هستند پرده برداشته می‌شود. روز کارگر روز دفن سلطه ابرقدرتهاست که با کار با واژه اعم، استقلال در همه ابعادش به مستضعفین جهان برمی‌گردد و ابرقدرتهای آدمخوار و عالمخوار خلع سلاح می‌شوند؛ و گویی که در آستانه روز کارگر، این انفجارهای پی در پی بی‌رابطه با این روز نباشد.