کسی نمی‌تواند ایران را به تنهایی، قشری نمی‌تواند به تنهایی، این خرابه را آباد کند. دولت نمی‌تواند، روحانیت نمی‌تواند، بازاری نمی‌تواند، دهقان نمی‌تواند، کارگر، کارمند نمی‌توانند لکن «همه» می‌توانند؛ همه با هم: یَدُ اللهِ مَعَ الجَمَاعه «۲»؛ جماعتها وقتی که با هم شدند کارها انجام می‌گیرد. دیدید که با وحدت کلمه و اجتماع و اتکال به خدا این سد بزرگ را شکستید؛ الآن هم با اتکال به خدا و وحدت کلمه این خرابه را باید آباد کنید.
شما که در مرزها هستید، در گمرکات هستید، به حد خودتان باید عمل کنید و آنها که در مراکز هستند به مقدار خودشان؛ نه شما باید انتظار داشته باشید که یک قشر- دولت- کارها را انجام دهد و نه دولت باید انتظار داشته باشد که ملت باید انجام بدهد. ملت و دولت همه با هم، همه با هم، ان شاء الله. همه با هم برای اسلام، برای جمهوری اسلام، برای قانون اسلام به پیش!