اگر این دولتهای اسلامی، این دولتهایی که همه چیز دارند، این دولتهایی که افراد زیاد دارند، این دولتهایی که ذخایر زیاد دارند، اگر اینها با هم اتحاد پیدا بکنند، در سایه اتحاد احتیاج به هیچ چیز و هیچ کشوری و هیچ قدرتی ندارند، بلکه آنها به اینها محتاج هستند. اگر مسلمین و دولتهای اسلامی با هم آن پیوند اخوتی که خدای تبارک و تعالی در قرآن کریم فرموده است حفظ کنند و ایجاد کنند، نه افغانستان مورد هجمه واقع می‌شود و نه فلسطین مورد حمله واقع می‌شود و نه سایر کشورها. اگر دولتهای اسلامی با هم وحدت کلمه پیدا بکنند، چه احتیاج به این است که ما دستمان را پیش امریکا دراز کنیم یا پیش شوروی؟ ما چه احتیاجی به آنها داریم؟ احتیاج وقتی پیدا می‌شود که مثل حالا متفرق باشند؛ کشورها از هم جدا باشند. چرا باید کشورها که یک همچو پشتوانه عظیم دارند و آن قرآن کریم و اسلام عزیز و خدای بزرگ است، چرا باید با یک همچو پشتوانه‌ای که آنها را دائم دعوت می‌کند به وحدت و از تفرقه‌اندازی و تفرقه آنها را منع می‌کند، چرا باید ما در مقابل کتاب خدا و در مقابل اسلام عزیز تفرقه بیندازیم؟