رویدادهای مهم سال 1367 هجری خورشیدی
مهمترین رویداد خرداد سال 1367 هجری خورشیدی
ابراز نگرانی شدید نسبت به نفوذ انجمن حجتیه.
مهمترین رویداد تیر سال 1367 هجری خورشیدی
پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت (در پیام امام به مناسبت پذیرش قطعنامه آمده است: "و اما در مورد قبول قطعنامه كه حقیقتا مسأله بسیار تلخ و ناگواری برای همه و خصوصا برای من بود این است كه من تا چند روز قبل معتقد به همان شیوه دفاع و مواضع اعلام شده در جنگ بودم و مصلحت نظام و كشور و انقلاب را در اجرای آن می‌دیدم ، ولی به واسطه حوادث و عواملی كه از ذكر آن فعلا خودداری می‌كنم و به امید خداوند در آینده روشن خواهد شد و با توجه به نظر تمامی كارشناسان سیاسی و نظامی سطح بالای كشور ـ كه من به تعهد و دلسوزی و صداقت آنان اعتماد دارم ـ با قبول قطعنامه و آتش بس موافقت نمودم و در مقطع كنونی آن را به مصلحت انقلاب و نظام می‌دانم و خدا می‌داند كه اگر نبود انگیزه‌ای كه همه ما و عزت و اعتبار ما باید در مسیر مصلحت نظام و مسلمین قربانی شود، هرگز راضی به این عمل نمی‌بودم و مرگ و شهادت برایم گواراتر بود ، اما چاره چیست؟ .... من باز می‌گویم قبول این مسأله برای من از زهر كشنده‌تر است ، ولی راضی به رضای خدایم و برای رضایت او این جرعه را نوشیدم.")
مهمترین رویداد شهریور سال 1367 هجری خورشیدی
مخالفت با استعفای نابهنگام نخست‌وزیر.
مهمترین رویداد آبان سال 1367 هجری خورشیدی
نگارش نامه‌ای با مضمون باز بودن باب اجتهاد در حکومت اسلامی و اختلافات در میان نیروهای انقلاب که بعدها به منشور برادری نام گرفت.
مهمترین رویداد آذر سال 1367 هجری خورشیدی
ضروری خواندن تشکیل بسیج دانشجویی و طلّاب در پیام خود به مناسبت هفته بسیج.
مهمترین رویداد دی سال 1367 هجری خورشیدی
صدور پیام به گورباچف و دعوت او به حقیقت (امام در پیام خود به گورباچف از به بن‌بست رسیدن کمونیسم و مشکلات پیش روی لیبرالیسم می‌گویند و او را به اسلام دعوت می‌کنند. این پیام توسط هیاتی به سرپرستی آیت‌الله جوادی آملی و همراهی دکتر محمدجواد لاریجانی معاون وقت وزیر امورخارجه و سرکار خانم مرضیه دبّاغ از اعضای دفتر امام، تحویل گورباچف شد.)
مهمترین رویداد بهمن سال 1367 هجری خورشیدی
صدور حکم اعدام سلمان رشدی در پی انتشار کتاب آیات شیطانی.
مهمترین رویداد اسفند سال 1367 هجری خورشیدی
در پاسخ مفصل به نامه‌ای از تحلیل خود درباره حوزه‌ها و طلاب و دغدغه‌هایشان در این باره نوشتند که بعدها به منشور روحانیت معروف شد.