رویش چو روز وصل او، گیتی فروز و دل گشا
دور آن شمع دل افروز چو پروانه شدم
حاش للّه که جز این ره ره دیگر پویم
بایدت از شوق، پروانه شوی، بریان شوی
وارستگان به دوست پناهنده گشتهاند
رخ گشا جلوه نما گوشه چشمی انداز
از هرچه غیر دلبر از جان و دل بریدیم
سر نهادن به سر کوی تو فتوای من است
من جان نمیدهم مگر اندر هوای دوست
شعر صفحه 5