قامت سرو قدان را به پشیزی نخردهمه جا منزل عشق است، که یارم همه جاستهیچ دستی‌ نشود جز بر خوان تو درازرهرو عشقم و از خرقه‌ و مسند بیزاربتو دل بستم و غیر تو کسی نیست مرااز آن می‌ ده جانم را، ز قید خود رها سازد‏بی نصیب آنکه در این جَمع چو من عاقِل بود‏عالِم که به اخلاص نیاراسته خود را باده در ساغر ما ریز که ما محرم رازیم شعر صفحه 9