سر نهادن به سر کوی تو فتوای من است
من جان نمیدهم مگر اندر هوای دوست
ای دوست هر آنچه هست نور رخ توست
سری کان گویِ چوگانت نباشد
محرمی نیست که مرهم بنهد بر دل من
به کجا روی نماید که تواش قبله نهای؟
آن شب که همه میکدهها باز شوند
آنکه دامن میزند بر آتش جانم حبیب است
عاشق دوست ز رنگش پیداست
اشعار امام صفحه 5