با اینکه خطر ترور امام در نجف محتمل بود خصوصاً با فاصله ای که منزل امام تا حرم داشت که این فاصله را پیاده طی می کردند و نوعاً چون عربها اول شب می خوابیدند مسیر و خود حرم هم بجز مناسبتهای خاص غالباً خلوت بود، اما حتی یک شب دیده نشد که امام برنامه زیارتشان را که درست سه ساعت پس از مغرب انجام می شد ترک نمایند و این اوج علاقه و محبت ایشان را به حضرت امیرالمومنین نشان می داد خصوصاً که سنّ بالای ایشان هم اقتضای این زیارت مستمر را نمی کرد.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 3، صفحه 22.
راوی: حجه الاسلام موسوی اردبیلی ابربکوهی.