امام در مدتی که نجف اشرف بودند، در تمام شبهای شهادت معصومین(ع) در منزلشان ذکر مصیبت داشتند و به مناسبت رحلت حضرت زهرا(س) این برنامه سه شب ادامه داشت. گریه کردن و اشک ریختن امام بدون استثنا در همۀ این روضه خوانیها وجود داشت.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 3، صفحه 32.
راوی: حجه الاسلام رحیمیان.