مکرر می شد من صبح تا ظهر خدمت امام در اتاق می نشستم و ایشان تا سر ظهر مطالعه می کردند و یک کلمه حرف نمی زدند مگر اینکه از ایشان سوالی می شد که به اندازه سوال جواب می دادند و جز اذان ظهر هیچ چیز مانع مطالعه ایشان نمی شد. «الله اکبر» اذان که شنیده می شد قلم را زمین می گذاشتند و آماده نماز می شدند.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 3، صفحه 49.
راوی: آیت الله مسعودی خمینی.