امام در بیمارستان دایماً نماز می خواندند و چون ما عادت کرده بودیم که ایشان لبشان را حرکت می دادند می فهمیدیم چیزی می خواهند. چند بار این عمل تکرار شد ولی فهمیدم که خیر چیزی نمی خواهند و دارند نماز می خوانند. امام تا قبل از اینکه حالشان ناهنجار بشود نمازشان را می خواندند و دستشان را به عنوان الله اکبر و رکوع و سجود حرکت می دادند.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 3، صفحه 78.
راوی: دکتر حسن عارفی.