امام در ایام زیارتی که به کربلا مشرف می شدند در منزلی که یکی از ایرانیان مقیم کویت برای ایشان در نظر گرفته بودند مستقر می شدند. عده ای از طلبه ها هم در آنجا بودند. نیمه شب که می شد امام جوری برای نماز شب بلند می شدند که با اینکه فصل تابستان بود و همه در حیاط منزل می خوابیدند ولی کسی ابداً بیدار و متوجه نمی شد. و من چند سالی که در خدمت ایشان بودم با اینکه نمی دیدم اما یقین داشتم که به موقع و به طور مخفیانه برای نماز شب بلند می شوند. گاهی هم که بیدار می شدم می دیدم آنقدر ملایم و بی سر و صدا بلند می شوند که ابداً کسی بیدار نمی شود.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 3، صفحه 116.
راوی: حجه الاسلام قرهی.