امام یک ساعت مانده به اذان صبح بلند می شدند و با خدا مناجات می کردند. در ماه شعبان یک شب در کنار امام خوابیده بودم از گریه امام بیدار شدم. بدنم مثل بید می لرزید. من شاهد بودم چگونه امام دعای مناجات شعبانیه را می خواند و به درگاه خدا ناله می کرد. ایشان مقید به خواندن مناجات شعبانیه بودند.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 3، صفحه 121.
راوی: سید رحیم میریان.