وقتی در نجف بودم امام بیدار می شدند. بسیاری از شبها، برای اینکه ما بیدار نشویم چون پشت بام می خوابیدیم، صداشان را می انداختند توی صدای بلندگویی که از صحن مطهر حضرت امیرالمومنین(ع) پخش می شد و صدا را قاطی می کردند با صدای اذان یا مناجات، که ما صدای گریۀ ایشان را نشنویم.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 3، صفحه 130.
راوی: زهرا مصطفوی.