امام در نجف که بودند همیشه نیم ساعت به اذان ظهر و نیم ساعت به اذان مغرب تسبیح شان را به دست می گرفتند و در نیم ساعت خیلی سریع در حیاط کوچک منزلشان قدم می زدند و ذکری را می گفتند که من تا آخر متوجه نشدم که چه ذکری را می گویند و خجالت هم می کشیدم که از ایشان بپرسم چون خیلی آهسته این ذکر را می گفتند.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 3، صفحه 107.
راوی: حجه الاسلام ناصری.