ساعت دو بعد از نیمه شب بود که من بالای تخت امام ایستاده بودم و چشمم به ایشان بود که ملاحظه کردم درست در همان ساعت دو بعد از نیمه شب که امام همیشه برای انجام نماز شب بر می خاست لبهای ایشان شروع کرد به تکان خوردن و ذکر گفتن بدون آنکه حتی یک لحظه دیر یا زود شده باشد. امام نماز شب خود را حتی در آن حالت برگزار کردند.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 3، صفحه 134.
راوی: دکتر معتمدی.