یکی از ائمه جماعات قم، در مورد مسایل سیاسی یا احیاناً فلسفی، با امام مخالف بود. ولی امام، گاه و بی گاه به نماز ایشان می رفتند و به او اقتدا می کردند. خدا شاهد است که هیچ قصدی در کار نبود. خود ایشان می فرمودند: «فلانی سلیقه اش با من جور در نمی آید. اگر او اشتباه کرده باشد، من که در کارم اشتباه نکرده ام، چرا نباید در نماز او شرکت کنم.»
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد سه، صفحه 207.
راوی: آیت الله عراقی.