وقتی اولین برنامهٔ تبعید ایرانیان مقیم عراق شروع شد، بعثی ها هر روز هموطنان زیادی را می گرفتند و زندان و اذیت می نمودند. اموالشان را می گرفتند و آنها را با کمال اهانت و بی شرمی بیرون می کردند تا اینکه دولت بعث عراق اعلام کرد تمام ایرانیان ظرف مدت شش روز باید از عراق خارج شوند فصل زمستان بود. مردم در فکر رفتن بودند. امام هم تصمیم به خروج از عراق گرفتند. دولت بعث با سیاستی که داشت نمی خواست امام از عراق خارج شود. لذا خبر دادند که در این رابطه بعضی اشخاص از جمله شخصی به نام علیرضا که معاون صدام بود از بغداد برای ملاقات با امام و صحبت در این قضایا به نجف می آیند. علیرضا در هتّاکی و خونریزی و قساوت معروف بود. وقتی به نجف آمد امام اعلام کردند که من به اینها راه نمی دهم و هیچیک از اینها حق ندارند با من ملاقات کنند و من هم تذکره ام را فرستاده ام که خروجی بزنند و با هموطنانم بیرون بروم. چون علیرضا آدم خطرناک و ظالمی بود بعضی از این تصمیم امام وحشت زده شدند لذا علما و مردم از مرحوم شیخ نصرالله خلخالی خواستند که به دلیل اینکه علیرضا خیلی خطرناک است و نمی شود او را راه نداد از امام بخواهد با اینها دیدار کنند. ایشان عرض مردم را به امام رسانید. امام در جواب فرمودند: من بنا دارم با او ملاقات بکنم ولی باید صولت و قدرت او را بشکنم، خیال نکند حالا که از بغداد به اینجا آمده است به آسانی می تواند با ما ملاقات کند. بگذارید صولتش شکسته شود آنوقت او را راه می دهم. بعد که این گروه به خدمت امام رسیدند امام با کمال صراحت به آنها فرمود شما از یهودیان هم بدتر کردید. کاری که شما انجام دادید اسرائیل هم انجام نداده است. چون وقتی که یهودیان را از عراق بیرون کردند به آنها شش ماه مهلت دادند و پس از انقضاء مهلت باز به آنها مهلت دادند که کارهایشان را بکنند، ولی شما به ایرانیان شش روز بیشتر مهلت نداده اید.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 4، صفحه 160.
راوی: آیت الله خاتم یزدی.