حضرت امام در شبانه روز چند بار بیست دقیقه راه می روند. در یکی از روزها که من همراه ایشان بودم. ایشان وقتی قدمشان تمام شد. به نقطه ای از حیاط اشاره کردند و گفتند: دلم می خواست اینجا می نشستم و یک چای می خوردم. من گفتم: چه اشکالی دارد. الآن یک قالیچهٔ کوچک می اندازم و همینجا چای بخورید. گفتند: نه، مادرت گفته است که وقتی می خواهید توی حیاط بنشینید، آن طرف – ضمن اشاره به یک فرش – آن فرش را بیندازید و بنشینید. یعنی تا این حد امام از قانونی که خانم در منزل وضع کرده بودند، و آن روز ننشستند و چای هم نخوردند.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 4، صفحه 291.
راوی: زهرا مصطفوی.