امام به طور شگفت انگیزی افراد را شناسایی و ارزیابی دقیق می کردند و با هر کس برخورد متناسب با شان او داشتند. زمانی یک چهرهٔ انقلابی و افسانه ای دیرین قرار بود برای اولین بار در کربلا به محضر امام مشرف شود، جمعی از دوستان در ساعت موعود در منزل امام گرد آمدند و در قیاس با خود که دلباخته آن شخصیت بودند انتظار ملاقات پرهیجانی را بین امام و او داشتند. امام وقتی که ایشان وارد شد با کمال تعجب دیدیم در حالی که آن شخص با احترام و تواضع در برابر امام زانو زد و دست مبارکشان را بوسید. امام در حد یک فرد معمولی با وی برخورد نمودند و در حالی که جمعیت حاضر با ورود مشارالیه از جا کنده شد، امام حتی کمترین حرکتی نکرد. بعد از مدتی اطلاع پیدا کردیم فرد مذکور به اختیار خود با موافقت رژیم شاه راهی ایران و از تبعید در نجف آزاد شده است.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 4، صفحه 308.
راوی: حجه الاسلام رحیمیان.