امام با وجود رنج و نگرانیهای شدیدی که از کج اندیشیهای سازمان منافقین داشت و با آنکه از سوی بسیاری از مبارزان اسلامی برای یاری و پشتیبانی از بنیانگذاران و اعضای سازمان، سخت زیر فشار بود، از هر گونه سختی بر ضد یا له آنان به شدت خودداری می کرد. نگارنده گاهی درباره سازمان با امام گفتگو کردم و پشتیبانی از مبارزه قهرآمیز و مسلحانه را خواستار شدم لیکن در بیشتر موارد با سکوت ایشان روبرو بودم. گاهی در پاسخ تنها به «صلاح نیست» بسنده می کردند و گاهی نیز پیرامون خیزش قهرآمیز اظهار نظر می کردند که مبارزهٔ مسلحانه بدون رهبری و نظارت عالمان وارسته و آزموده و خیزشی فراگیر و همه جانبه، مایه هرج و مرج و خونریزی ناروا و از میان رفتن افراد بیگناه خواهد شد و بُردی نخواهد داشت. لیکن دربارهٔ سازمان و اعضای آن هیچگونه سخنی نمی گفتند و پاسخی نمی دادند و نگارنده را از هر گونه تحلیل و ستایش از کشته های سازمان نیز باز می داشتند.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 4، صفحه 322.
راوی: سید حمید روحانی.