بعد از سخنرانی 17 شهریور بنی صدر خیلی غصه خوردم که چرا باید رییس جمهور به این روز بیفتد. زنگ زدم به آقای مدنی و آقای طاهری و آقای صدوقی. گفتم خوب است برویم با امام ملاقات کنیم. رفتیم و همه حرفهایمان را گفتیم، امام گوش کرد. گفت: می دانم، منتها الآن وقتش نیست. آمدیم. جریان چهارده اسفند را که دیدم صبرم تمام شد. گفتم خودم می روم. زنگ زدم و رفتم. گفتم امام صبرم تمام شده. ممکن است در نماز جمعه حرفهایم را بزنم و امام تبسم نمود، گفت وقتش که برسد کنار می رود. و من آرام شدم.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 4، صفحه 341.
راوی: آیت الله شهید دستغیب.