مساله بیماری قلبی حضرت امام مربوط به 10 سال پیش بود. قبل از آن امام در طول سال ماهی یکی دو روز استراحت می کردند. اما از آن به بعد کمتر فرصت استراحت داشتند. من در قم بودم که خبر ناراحتی ایشان را شنیدم. به تهران آمدم و سه روز قبل از عمل، صبح زود خبردار شدم که امام کسالت دارند و معده شان خونریزی کرده است. آمدم خانه آقا. طبق معمول شاد و سرحال بودند و در اتاق قدم می زدند. دستشان را بوسیدم. گفتند: «فاطمه کجاست؟ (منظورشان دختر 4 ساله ام بود) دیگر بدون فاطمه اینجا نیایی»! هرچه سعی کردم از بیماریشان بپرسم به خودم جرات ندادم.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره) ؛ جلد یک، صفحه 20.
راوی: زهرا اشراقی.