بچه که بودیم بعدازظهرها بازی می کردیم و خواب ایشان را به هم می زدیم. به هر حال مشغول استراحت بودند، تنها کاری که می کردند یکی از ماها را صدا می کردند. همین که صدا می کردند؛ یعنی اینکه دیگر خیلی شورش را درآوردید، خیلی زیاد اذیت کردید. و باز بارها می شنیدم که می گفتند: «امروز عصر من نخوابیدم. بچه ها امروز نگذاشتند من بخوابم». این را به صورت تعریف برای مادرم نقل می کردند. نه اینکه با ما دعوا کنند که چرا اذیت کردید. چرا سروصدا کردید.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره) ؛ جلد یک، صفحه 28.
راوی: زهرا مصطفوی.