امام اگرچه مشغول بحث و تدریس فقهی بودند ولی خود را غافل از حال فرزندانشان نمی دانستند و حقوق خانواده و وظیفۀ تربیت فرزندان را فراموش نمی کردند. در جهت تحقق این امر، روزانه وقت مشخصی را برای سرگرم کردن فرزندان و حتی بازی با آنها اختصاص داده بودند، ولی در همین بازی و سرگرمی نقش تربیتی فراموش نمی شد.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره) ؛ جلد یک، صفحه 28.
راوی: زهرا مصطفوی.