یادداشت

خوش به حال من که چنین همسری دارم‏

امام علاقه و محبت وافری به همسرشان داشتند به طوری که از نظر امام همسرشان در‏‎ ‎‏یک طرف قرار داشت و بچه هایشان در طرف دیگر و این دوست داشتن با احترام خاصی‏‎ ‎‏همراه بود. یادم هست یک بار که خانم مسافرت رفته بودند آقا خیلی دلتنگی می کردند.‏‎ ‎‏وقتی ایشان اخم می کردند، ما به شوخی می گفتیم اگر خانم باشند آقا می خندند، وقتی‏‎ ‎‏نباشند آقا ناراحت هستند و اخم می کنند. خلاصه ما هرچه سر به سر آقا گذاشتیم اخم‏‎ ‎‏ایشان باز نشد. بالاخره من گفتم خوش به حال خانم که شما اینقدر دوستشان دارید و‏‎ ‎‏امام گفتند: «خوش به حال من که چنین همسری دارم. فداکاری که خانم در زندگی‏‎ ‎‏کردند، هیچ کس نکرده است».‏‎

«برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره) ؛ جلد 1، صفحه 66»

راوی: زهرا اشراقی.



خوش به حال من که چنین همسری دارم‏؛ 11 دی 1278

دیدگاه ها

نظر دهید

اولین دیدگاه را به نام خود ثبت کنید: