امام هیچ گاه در طول پانزده سالی که در نجف بودند با کسی با تلفن صحبت نمی کردند. وقتی که به پاریس رفتیم، همان روز اول و دوم بود که فرمودند: «تلفن نجف را بگیرید من با خانم صحبت کنم». در مدتی که امام در پاریس بودند این مساله چندین بار اتفاق افتاد که با همسرشان تلفنی صحبت کردند. به سبب همین نزدیکی و رابطه عاطفی که ایشان با خانواده شان داشتند، چندین بار از پاریس پیام دادند که هرچه زودتر کار گذرنامه و ویزای خانم را درست کنند تا ایشان هم به پاریس تشریف بیاورند و سرانجام نیز بعد از یکی دو هفته ایشان آمدند.وقتی خانواده امام وارد پاریس شدند یک احساس طمانینه و آرامشی را در آقا مشاهده کردیم.
«برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره) ؛ جلد 1، صفحه 70»
راوی: علی اکبر محتشمی پور.