یادداشت

در گوشمان دعا می خواندند‏

امام خیلی صمیمی، خودمانی و مهربان هستند. مخصوصاً با مادرمان که از همه جهت‏‎ ‎‏احترام ایشان را دارند. رفتار ایشان از زمان طلبگی تاکنون هیچ فرقی نکرده است.از‏‎ ‎‏موقعی که به خاطر دارم همین برخوردها را با ما داشته اند. ما (فرزندانشان) از اول نسبت‏‎ ‎‏به ایشان احترام خاصی قایل بودیم و مقید بودیم که کاری خلاف میل ایشان انجام ندهیم.‏‎ ‎‏هم اکنون نیز امام با ما چنین رفتاری دارند و با این همه گرفتاریهای سیاسی و اجتماعی،‏‎ ‎‏ایشان هیچ فاصله ای با خانواده نگرفته اند. الآن مثل گذشته به خدمتشان می رویم و در‏‎ ‎‏موقع خداحافظی، مثل اکثر پدرهای مقیّد، دعا به گوشمان می خوانند.‏‎

«برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره) ؛ جلد 1، صفحه 81»

راوی: فریده مصطفوی.



در گوشمان دعا می خواندند‏؛ 11 دی 1278

دیدگاه ها

نظر دهید

اولین دیدگاه را به نام خود ثبت کنید: