در دوران بمباران و موشک باران تهران در نزدیکی اقامتگاه امام سنگر کوچکی ساخته بودند تا آقا و خانوادۀ ایشان در صورت وضعیت قرمز و بروز خطر در آن پناه بگیرند. ولی ایشان به هیچ وجه وارد سنگر نمی شدند و وقتی سوال می کردیم چرا وارد سنگر نمی شوید تا در امان باشید، می فرمودند: «مگر همه مردم سنگر دارند که من هم داشته باشم؟ هر موقع تمام ملت دارای سنگر شدند من نیز به سنگر خواهم رفت و در همان اتاق کوچک خویش می ماندند».
«برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره) ؛ جلد 1، صفحه 106»
راوی: خادم.