یک بار که خداوند رحمان به این بنده توفیق عنایت فرمود که به دست بوسی امام تشرف حاصل کنم، آن جناب در سرمای سوزان در رواق کوچک خانۀ خود روی یک صندلی کهنه نشسته بودند و سرمای آزار دهندۀ جماران دست و صورت ایشان را تقریباً از سرخی به کبودی متمایل ساخته بود. علت را جویا شدم که چرا وسیلۀ گرم کننده ای در این سرمای سخت و فضای باز نزد ایشان گذاشته نمی شود؟ پاسخ شنیدم که امام می خواهند با مردم همدرد باشند، و به نمونه ای از این مواسات اشاره کردند که وقتی لباس امام را به بیت برای شستشو داده بودند ولی شسته نشده بود علت را که پرسیدند پاسخ شنیدند هنوز نوبت دریافت کوپن پودر رختشویی برای بیت نرسیده است و پس از رسیدن شسته می شود.
«برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره) ؛ جلد 1، صفحه 124»
راوی: محمد باقر حجتی.