ما بعضی روزها حتی ساعت 2 بعد از ظهر یعنی همان وقتی که امام قاعدتاً باید بعد از چند ساعت کار و مطالعه و ملاقات استراحت کنند و کسی نباید مزاحم ایشان بشود به ایشان پیغام می دادیم که مثلاً یک مریضی می خواهد شما را ببیند یا چند نفر مشتاقند که دست شما را ببوسند ولی هیچگاه با اعتراض ایشان مواجه نمی شدیم، که حالا چه وقت ملاقات است، برعکس متوجه می شدیم که خود امام تشریف می آوردند پشت درب منزل و می فرمودند: «چه کسی می خواست ملاقات کند؟»
«برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره) ؛ جلد 1، صفحه 156»
راوی: محمد علی انصاری کرمانی.