امام فرموده بودند: «اگر از طلاب همسایه شما کسی احتیاجی داشت و فقیر بود، دو نفر از کسانی که من می شناسم بیایند و شهادت بدهند من به او کمک خواهم کرد» بسیار اتفاق می افتاد که ما دو نفر می رفتیم و می گفتیم طلبه ای هست که احتیاج دارد به پنکه و احتیاج دارد به فرش و یا به لباس محتاج است و یا همسایه ای داشتیم که مثلاً دخترش احتیاج به جهیزه داشت امام به آنها کمک می کردند. یک مورد خود مرحوم حاج آقا مصطفی رفته بود خدمت امام وساطت کرده بود راجع به یک طلبه که او طلبه ای فقیر است، خوب است شما به ایشان کمک بکنید، امام عوض اینکه بیشتر از این امر استقبال بکند به فرزندشان فرموده بودند: «شما مشغول درس خودت باش و بگذار این کارها را دیگران بکنند».
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد یک، صفحه 220.
راوی: اسماعیل فردوسی پور.