پسر مرحوم بجنوردی که از علمای خوب نجف بودند در آن قضیه ای که پنجاه و چند نفر گرفتار شده بودند دستگیر شده و اعدام ایشان مطرح بود لذا آقای بجنوردی خیلی ناراحت بودند. چون منزل ایشان بین مسیر امام به حرم بود لذا امام بدون اطلاع قبلی به من فرمودند: «منزل آقای بجنوردی را بلدی؟» گفتم: بله، فرمودند: «برویم». وقتی به منزل آقای بجنوردی رسیدیم، امام چون زمزمه اعدام آقازاده شان مطرح بود می خواستند یک دلجویی و احوالپرسی از ایشان بکنند. آقای بجنوردی حرم بودند. به ایشان خبر دادند تشریف آورد. امام وضع ساده بیرونی آقای بجنوردی را که دیدند، فرمودند: «این وضع عالم هفتاد سالۀ ماست آن وقت شاه به ما می گفت مفت خور!». آقای بجنوردی که تشریف آوردند، امام خیلی عنایت کردند، حتی چند مزاح کردند که ایشان را از آن حال بیرون بیاورند. از جمله فرمودند: «وقتی من در ترکیه بودم به من گفتند مصطفی رفته زندان، من گفتم که خوب است زندان رفته، ورزیده می شود.» وقتی امام این تعبیر را کردند آقای بجنوردی به امام گفتند: آقا ما دل و قلب شما را نداریم.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد یک، صفحه 234.
راوی: عبدالعلی قرهی.