امام اگر احراز می کردند طلبه ای زحمتکش است و درس می خواند. خیلی برای او احترام قائل بودند. در ایام طلبگی در قم به بیماری سختی دچار شدم. آن مقدار که امام در مدت بیماری به من مهربانی کردند و از من مراقبت فرمودند، به جد اطهرم سوگند اگر پدرم در قم بود، این مقدار از من مراقبت نمی کرد. این تنها به لحاظ این بود که من طلبه ای بودم غریب و در قم درس می خواندم. روحیۀ شاگردپروری و غریب نوازی ایشان موجب شده بود که از من مراقبت کنند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد یک، صفحه 245.
راوی: عزالدین زنجانی.